ଗୀତ ଗାଉଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଦିଦିଙ୍କ ଦୁର୍ବଳତା ଥିଲା…

ମୁମ୍ବାଇ: ନିଜ କୋକିଳ ସ୍ୱରର ଜାଦୁରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମୁଗ୍ଧ କରିଦେଉଥିବା ଲତା ଆଉ ନାହାନ୍ତି। ସେ ତାଙ୍କ ଜୀବନରେ ସଙ୍ଗୀତ ଠାରୁ ଅଧିକ ଆଉ କାହାକୁ ଭଲ ପାଇ ନାହାନ୍ତି। ସେ ସଙ୍ଗୀତ ବ୍ୟତୀତ ଆଉ କୌଣସି ଜିନିଷକୁ ଅଧିକ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଇନଥିଲେ।  କିନ୍ତୁ ଏହା ବାଦ୍‌ ବି ଲତାଙ୍କ ଅନ୍ୟ କିଛି ଜିନିଷ ପ୍ରତି ଥିଲା ଅହେତୁକ ଦୁର୍ବଳତା।

ଲତା ମଙ୍ଗେଶକର ସର୍ବଦା କ୍ରିକେଟର ଜଣେ ବଡ଼ ପ୍ରଶଂସକ ଥିଲେ। ସଙ୍ଗୀତ ଅଭ୍ୟାସ କରିବା ଭିତରୁ ଖାଲି ସମୟ ବାହାର କରି   ସେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ କ୍ରିକେଟ୍ ମ୍ୟାଚ୍ ଦେଖୁଥିଲେ ଏବଂ ଖେଳାଳିଙ୍କ ଉତ୍ସାହ ବଢ଼ାଉଥିଲେ।  ଲତାଙ୍କ ଜୀବନଶୈଳୀ ବେଶ୍‌ ଶରଳ ଥିଲା।  କିନ୍ତୁ ଏହା ସତ୍ତ୍ୱେ ତାଙ୍କର ଅନ୍ୟ କିଛି ଛୋଟ ଛୋଟ ସଉକ୍‌ ମଧ୍ୟ ଥିଲା। ଏକ ସାକ୍ଷାତକାର ବେଳେ ଲତା ତାଙ୍କ ସଉକ୍‌ ବିଷୟରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଥିଲେ।

ଲତା କହିଥିଲେ, ସେ ତାଜମହଲ ହୋଟେଲକୁ ଯିବାକୁ ପସନ୍ଦ କରନ୍ତି। ସେଠାରେ କିଛି ପରିଚୟ ଦୋକାନ ଅଛି ଯେଉଁଠାରେ ସେ ବସି ଗପସପ କରନ୍ତି। ଲତା ଶାଢ଼ୀ ଦୋକାନକୁ ଯିବାକୁ ଅଧିକ ଭଲ ପାଉଥିଲେ। ସେ ଯେଉଁଆଡେ ଯାଆନ୍ତି, ସେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଶାଢ଼ୀ ଦୋକାନକୁ ଯାଇ ଶାଢ଼ୀ କିଣନ୍ତି। ଏହା ବ୍ୟତୀତ ସେ ଅଳଙ୍କାରକୁ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଭଲ ପାଆନ୍ତି। ବିଶେଷକରି ସେ ହୀରାକୁ ଅଧିକ ଭଲ ପାଉଥିଲେ। ହୀରର ଅଳଙ୍କାର ପିନ୍ଧିବା ତାଙ୍କୁ ପସନ୍ଦ ଥିଲା ବୋଲି ଲତା ଏକ ସାକ୍ଷାତକାରରେ କହିଥିଲେ।

ଲତା ମଙ୍ଗେଶକର ତାଙ୍କର ପୂରା ଜୀବନ ସଙ୍ଗୀତକୁ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ଉପରେ ଅଭିଯୋଗ ଉଠିଥିଲା ​​ଯେ ସେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଗୀତ ଗାଇବାକୁ ସୁଯୋଗ ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ଯଦି ସେ ଗୀତ ନ ଗାଇଥାନ୍ତେ ତେବେ ସେ କ’ଣ କରିବେ ସେ ବିଷୟରେ କେହି ଭାବି ନଥିଲେ। ଯିଏ କୋମଳ ବୟସରେ ସଙ୍ଗୀତକୁ ତାଙ୍କ ସାଥୀ କରିଥିଲେ, ଯିଏ କଷ୍ଟ ସମୟରେ ସଙ୍ଗୀତର ସମର୍ଥନ ପାଇଛି, ସଙ୍ଗୀତରେ ତାଲିମ ପାଇଛି, ତାଙ୍କ ପାଇଁ ସଙ୍ଗୀତଠାରୁ ଆଉ କ’ଣ ଭଲ ହୋଇପାରେ।

ଲତା ୧୯୪୫ ମସିହାରେ 'ବାଡି ମା' ଫିଲ୍ମରେ ଅଭିନୟ କରିଥିଲେ। ତାଙ୍କ ସାନ ଭଉଣୀ ଆଶା ଭୋସଲେ ମଧ୍ୟ ଏହି ଫିଲ୍ମରେ ଥିଲେ। ଯେତେବେଳେ ଲତା ଇଣ୍ଡଷ୍ଟ୍ରିରେ ନୂଆ କରି ଆସିଥିଲେ, ସେତେବେଳେ ତାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ସ୍ୱର ପାଇଁ ଅଧିକ ସଂଘର୍ଷ କରିବାକୁ ପଡିଥିଲା। ସେହି ସମୟରେ ବି-ଟାଉନ୍‌ରେ ନୁର ଜାହାଁ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ବିସ୍ତାର କରିଥିଲେ ଏବଂ ଲୋକମାନେ ତାଙ୍କ ସ୍ୱରକୁ ବହୁତ ପସନ୍ଦ କରୁଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ଲତାଙ୍କ ସ୍ୱର ବହୁତ ପତଳା ଥିଲା। ଏହି କାରଣରୁ, ଭଲ ଗୀତ ଗାଇବା ସତ୍ତ୍ୱେ ତାଙ୍କୁ ଅନେକ ଅସୁବିଧାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବାକୁ ପଡିଥିଲା।