ମଞ୍ଚ ପ୍ରେମରେ ବସ୍ତିକନ୍ୟା ପ୍ରୀତି ପ୍ରିୟଦର୍ଶିନୀ, ଅପେକ୍ଷା ବଡ଼ ବ୍ରେକ୍‌କୁ

<p>ଭୁବନେଶ୍ୱର (ଦେବଜାନୀ ସାମନ୍ତରାୟ): ରଙ୍ଗୀନ ଆଲୁଅରେ ମତୁଆଲା ମ୍ୟୁଜିକର ତାଳେ ତାଳେ ବାଜୁଛି ତାଳି। ଷ୍ଟେଜ ଉପରେ ନାଚୁଛି ନାରୀ। ନାଚ ଭିତରେ ଅଭିନୟ, ଅଭିନୟ ଭିତରେ ଅଙ୍ଗଭଙ୍ଗୀ। ଅଣ୍ଟା ହଲେ, ମନ ଚହଲେ। ଆଉ ଚିକ୍&zwnj;ମିକ୍&zwnj; ଆଲୁଅ ଲିଭିଯିବା ପରେ କରୁଣ ରାଗିଣୀ ଟାଣି ହୋଇଯାଏ ନୂଆଣିଆ ବସ୍ତି ଭିତରେ। ଭୁବନେଶ୍ୱର ସାଲିଆ ସାହିର ପ୍ରୀତି ପ୍ରିୟଦର୍ଶିନୀ ନାୟକ। ଗରିବୀର ଚକ୍ରବ୍ୟୂହରେ ଛଟପଟ ହେଉଛି ତାଙ୍କ ସ୍ୱପ୍ନ। ତେଣୁ ତ ବଡ଼ ମଞ୍ଚ, ବଡ଼ ବ୍ରେକ୍&zwnj;କୁ ଅପେକ୍ଷା ନକରି ସେ ସାଜିଛନ୍ତି ମେଲୋଡ଼ି ଡ୍ୟାନ୍ସର। ବୁଝି ବି ଅବୁଝା ରହୁଛନ୍ତି ଯେ, ସନ୍ଧ୍ୟ ହେଲେ ନିଲାମ ହେଉଛି ତାଙ୍କ ସମ୍ମାନ ଓ ସ୍ୱାଭିମାନ।</p> <p>ପ୍ରୀତିଙ୍କ ମନରେ ମଧ୍ୟ ଡ୍ୟାନ୍&zwnj;ସର ହେବାର ଜିଦ। ତେଣୁ ତ ଅଧା ଅନ୍ଧାର ଘରେ ଖୁବ୍&zwnj; ବୁହାଏ ଝାଳ। ଭଙ୍ଗା ରେକର୍ଡ଼ ବାଜିଲେ ଅଧିର ହୋଇପଡ଼େ ତାଙ୍କ ପାଦ। ଆଉ ସନ୍ଧ୍ୟା ନଇଲେ ଗରିବୀ ଘରର ଏରୁଣ୍ଡି ଡେଇଁ ଅଭାବୀ ଝିଅ ଚାଲିଆସେ ଛକ ବଜାରକୁ, ସମ୍ଭ୍ରାନ୍ତ ମେଲୋଡ଼ିର ଫ୍ରଣ୍ଟ ଡ୍ୟାନ୍ସର ସାଜିବାକୁ। ପଛରେ ଥାଆନ୍ତି ହାଇପେଡ୍&zwnj; ସିଙ୍ଗର, ଆଉ ଆଗରେ ନାଚନ୍ତି ଏହି ଅଭାବୀ ଡ୍ୟାନ୍&zwnj;ସର। ଇଭେଣ୍ଟ ମ୍ୟାନେଜମେଣ୍ଟଙ୍କ ତାଗିଦ ଦର୍ଶକଙ୍କୁ ଦେବେ ଫୁଲ୍&zwnj;ଅନ୍&zwnj; ମସ୍ତୀ। ତେଣୁ&nbsp; କେତେବେଳେ ନାଚରେ ଅଶ୍ଲୀତାକୁ ସାମିଲ୍&zwnj; କରିବାକୁ ପଡ଼େ ତ ପୁଣି କେତେବେଳେ ପିନ୍ଧିବାକୁ ପଡ଼େ ଛୋଟଛୋଟ ଫ୍ରକ୍&zwnj;। ନାଚ ତ ନୁହେଁ ପେଟ୍&zwnj; ପାଇଁ ନାଟ।</p> <p>ପ୍ରୀତି କହିଛନ୍ତି-&ldquo;ଡ୍ୟାନ୍ସ କରିବାକୁ ଭଲ ଲାଗେ। ସେଥିପାଇଁ ବଡ଼ ସୁଯୋଗକୁ ଅପେକ୍ଷା ନକରି ପର୍ବପବାଣୀରେ ଡାକରା ପାଇ ନାଚିବାକୁ ଯାଇଥାଏ। ଏଥିପାଇଁ ମୋତେ ବହୁ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡ଼େ। ଯାହା ଉପାର୍ଜନ କରେ ସେହି ଅର୍ଥ ବାପାଙ୍କୁ ଦେଇଥାଏ।&rdquo;</p> <p>ଶୋଷଣର ଅନେକ କାହାଣୀ ଲୁଚିଯାଏ ରଙ୍ଗବୋଳା ଜୀବନ ଭିତରେ। କାରଣ ଯାହା ରୋଜଗାର ହୁଏ, ତାହା ଘରକୁ ଆସେନି। ବାଟମାରଣା କରେ ଇଭେଣ୍ଟ ମ୍ୟାନେଜର। ହେଲେ ଏକଥା କିନ୍ତୁ ଖୋଲାଖୋଲି ଆସେନି ପାଦାକୁ।</p>